music makes the people come together, yeah!

bu benim bu blog'a gonderecegim ilk yazi oldugu icin acayip heyecanliyim.. aslinda temamin ojemi de surdum kurusun die beklerken size yaziyorum gibi neseli, sen sakrak olmasi niyetindeydim, fakat bole duygu yuklu postlariniz beni benden aldi. o yuzden yazinin basligina bakip da pesin hukumlu olmayın derim ben :) yaziarinizi okurken aklima takilan bi cok sey var onlara cevap vermek istiyorum ama unuttugum bi cok sey olucak sanirim yazinin sonunda.

ozgenin gonderdigi kisa film, yıllar önce çekilmişti diyebilirim. video izleyerekten buyuyen ve muzik kulturu edinen bi insan oldugumdan, vh1 saolsun, videolar onemlidir benim icin. aynen bu kisa film tadinda bi klip gonderiyorum size, videolarim icinde favorimdir, bayilirim, izledikce mutlu olurum.
Daniel Powter - Bad Day http://www.youtube.com/watch?v=oIcFgl6zf3A

burdan da gene muzikle baglantili olarak batunun yazdiklarina ek, savage garden'ın animal song'u geldi aklima. usta ozan darren hayes'in yazdigi bir şarkıdır kendileri. bazilarinin ergenlikte dinlenilip bırakılması gerektiğine inandığı savage garden'a ben hala bayılıyorum! sozlerinin gerekli kismini da burdan yayınlıyorum:

Cause I want to live like animals
Careless and free like animals
I want to live I want to run through the jungle
the wind in my hair and the sand at my feet
I've been having difficulties keeping to myself
Feelings and emotions better left up on the shelf
Animals and children tell the truth, they never lie
Which one is more human
There's a thought, now you decide
Compassion in the jungle
Compassion in your hands
Would you like to make a run for it
Would you like to take my hand?

e madem gene müzik gene şarkı demişken, eylülden sonra ben de itirafta bulunayım bari. hiç de saplantı diye nitelemene gerek yok eylülcüm.. benim için o kadar çok şarkı var ki dinleyip de hıçkıra hıçkıra ağladığım.. böylesine ağlamayan kimse yoktur belki de. hele senin için böyle anlamlı bir şarkının seni acayip ruh hallerine sokması gayet doğal. bnm için aynı nitelikteki şarkı, sezen aksu'dan sen ağlama'dır. onu da annem bana ninni olarak söylermiş, bir keresinde kilyos servisinde radyoda bu şarkı çalınca ağlamışlığım da vardır. feridun düzağaç konserlerinde ağladığım zaman suratıma acayip acayip bakan ergenlerden bahsetmiyorum bile :D
ama benim itirafım başka bir şeye geliyor. bilmiyorum çok mu abartıyorum, ya da bana mı öyle geliyor ama bazı anlarda bana bu hayata dayanma gücü veren tek şey müzikmiş gibi geliyor. yani müzik olmasaydı, kendimden ve hayattan vazgeçtiğim anlar çok olurdu. herhalde yeryüzünde sıkıntımı giderebilcek nadide şeydir müzik..

e bi de joan baez sözkonusu! yahu hakikaten ne şarkıdır diamonds and rust..

son sözüm de semaya: cnm, benim de çok kolay affetme huyum vardır, inan bunun neticeleri çok daha can yakıcı olabiliyor. boşver dert etme o yüzden affetmekle ilgili meseleleri, ne de olsa ruhun bir savunma mekanizması affetmemek..